Filmverwerking

Op welke manier reageren de personages op het lijden waarmee ze geconfronteerd worden?

Sjabloon: verwerking van een film

·         Vat je eigen mening over de film samen in drie kernwoorden:

Ontroerend, heftig, machteloosheid

·         Is wat in de film aan bod komt (onderlinge relaties, gevoelens, ideeën) herkenbaar voor jou? Wat is wel herkenbaar? Wat niet?

Herkenbaar:

-          Niet willen aftakelen tot je er helemaal niet meer bent, waardig willen gaan. Ik zou er zelf ook niet tegen kunnen om helemaal weg te kwijnen en waarschijnlijk voor deze weg kiezen, denk ik.

-          Als moeder zorgen voor je zoon tot op het einde. Mijn kinderen zijn alles voor mij, dus ik denk dat ik hetzelfde zou doen in haar geval, uit liefde.

-          Als vriend blijven vechten voor de ander en niet willen meegaan in zijn/haar gedachtes over de dood. Ik denk dat ik mij ook lang zou verzetten en de ander heel moeilijk zou kunnen laten gaan.

-          De pijn bij de ouders, alleen al bij het idee dat je kind er niet meer gaat zijn en zoveel moet lijden. Ik moet er niet aan denken dat er bij mijn zoontje een dergelijke ziekte wordt vastgesteld, alleen al er aan denken kan mij laten huilen.

-          De boosheid van Mario. Ik zou zelf ook zo boos zijn, ik ken mezelf, ik zou van boosheid ontploffen.

Niet-herkenbaar:

-          Een zulke, voorwaardelijke vriendschap. Ik denk niet dat ik een vriend heb die mij zo zou ondersteunen en dag en nacht voor mij klaar staat, behalve dan mijn man.

-          Het blijven drinken en roken. Ik ben ook nu geen drinker en roker dus ik kan het mij moeilijk voorstellen zo ziek te zijn en dan mijn lichaam nog daarmee te verzwakken.

-          Een zo verschrikkelijke ziekte te hebben of van dichtbij mee te maken. Gelukkig ben ik nog nooit in aanraking gekomen met een ziekte als deze. De pijn, de vertwijfeling, de dood…….

-          Dood willen gaan. Ik sta nog vol in het leven en ik heb nog zoveel voor, ik moet er niet aan denken er niet meer te zijn.

-          Het grote interesse in de politiek.

Kies drie scènes uit de film die je hebben aangesproken (positief of negatief). Beschrijf ze zo duidelijk mogelijk en noteer per scène welke gevoelens voor jou de overhand hadden.

Beschrijving scène 1:

Het moment dat we Mario en Thomas voor het eerst bij de chinees zien eten. Mario’s ziekte is net geconstateerd en er razen veel gevoelens door zijn lijf: boosheid, machteloosheid, verdriet, hoop,….. Ook Thomas heeft het moeilijk. Toch krijgt de scѐne een geruststellende sfeer door de taalgrappen die ze maken; watel’ dlieendeltig,….. Twee vrienden die met dit verschrikkelijke nieuws een weg vinden ermee om te kunnen gaan.

Gevoelens bij scène 1:

Ik zat met een brok in mijn keel te lachen om de grappen. Ik wist op dat moment dat deze ziekte zou worden geconstateerd en dat de film nu een andere wending zou gaan nemen. De boosheid en machteloosheid van Mario, kon ik letterlijk voelen. MS is echt een rot ziekte zoals wel meerdere ziektes trouwens. Waarom overkomt iemand dit?

Beschrijving scène 2:

De scѐne waarin Mario’s moeder hem in bad helpt. Het moment dat ze hem even moet ondersteunen en hij breekt. Hij voelt zich verschrikkelijk, moe, schuldig, machteloos, hopeloos,…… De moeder blijft sterk en troost haar zoon. Er wordt gelachen en gehuild.

Gevoelens bij scène 2:

Terwijl ik het hier opschrijf ben ik alweer aan het huilen. Ik kon het echt niet droog houden. Ik voelde zo met beide personages mee, als moeder die voorwaardelijk van haar kinderen houdt en als mens die de pijn en gevoelens van Mario “het kind in dit geval” begrijpt. Ik hoop dat ik net zo een kracht heb als deze moeder, in een zulke situatie en nog meer hoop ik, nooit in deze situatie terecht te zullen komen. Het idee dat 1 van mijn kinderen zo moet lijden maakt me misselijk.

Beschrijving scène 3:

Het laatste avondmaal waarin Speck zijn speech geeft. Iedereen die Mario lief heeft is er en neemt afscheid van Mario, die hierna euthanasie zal plegen. De woorden van Speck zijn aangrijpend, grappig maar ook zwaar, voor iedereen aan tafel. Een mooi afscheid maar liever geen afscheid.

Gevoelens bij scène 3:

Ook hier heb ik weer veel gehuild tijdens de film. Het verdriet van alle aanwezigen, het idee iemand te moeten laten gaan hoewel hij er nog is en nog kan zijn vind ik heftig. Ik ben zeker niet tegen waardig sterven, maar wanneer is dat punt, het juiste punt. Mario zag af, leed enorm,  maar had ook nog momenten van genot, was het echt al tijd om te gaan? Ik weet het niet, ik vind het een erg moeilijke kwestie. Gaan op het hoogtepunt van het feestje? Ik denk dat in dit geval de andere personages zich hiermee verzoend hebben maar gaat dit altijd zo……

Op welke manier hebben de drie scènes die je hierboven vermelde met je eigen levenservaring/levensvisie te maken?

Gelukkig heb ik een ziekte als deze nog niet in nabije omgeving moeten meemaken, wel werkt mijn mama met patiёnten die lijden aan, bijvoorbeeld MS. De verschrikkelijke ziekte en het feit dat er geen genezing mogelijk is, zijn mij dus bekend.

Ik kan me gelukkig prijzen dat iedereen om me heen gezond is en ik niet moet aanzien hoe iemand waarvan ik hou zo wegkwijnt.

Wel kan ik me als danseres, waar mijn lijf mijn leven is en mijn brood, voorstellen hoe erg het is om je lijf te voelen en zien aftakelen. De machteloosheid, de boosheid, ik zou dit ook zo ervaren denk ik.

Toch ben ik iemand die erg van het leven houd, ik heb graag plezier, doe dat, wat mij gelukkig maakt en probeer te genieten van wat er is. Ik lach veel en heb graag mensen om mij heen. Ik weet niet hoe ik met de euthanasievraag zou zijn omgegaan. Zeker met een nog jong kind waar je toch niks van wilt missen en voor wie je er zo lang mogelijk wilt zijn. Zijn die kleine momenten van geluk dan niet meer genoeg? Ik weet het niet.

Ik word hier enorm verdrietig van.

Wat wil de regisseur van de film ons duidelijk maken? Wat is volgens jou de boodschap die door de film wordt overgebracht?

De regisseur vertelt het ware verhaal van Mario Verstraete, die gevochten heeft voor de euthanasiewet en hiervan ook als eerste gebruik gemaakt heeft.

Volgens mij gaat het voor hem, om het recht van ieder mens, waardig te kunnen sterven, zelf het lot in handen te mogen hebben en zelf te mogen beslissen wanneer het moment er is om afscheid te nemen.

De regisseur wil met deze film laten zien waarom euthanasie voor bepaalde mensen een weg is en dat dit ook ok is.

Hij geeft vooral de visie van Mario weer, veel meer dan die van de tegenstanders van euthanasie. De kijker wordt aangespoord, begrip op te brengen voor Mario’s keuze en voor anderen die kiezen voor euthanasie.

Wat zijn de gelijkenissen en de verschillen tussen jouw visie en die van de filmmaker op de behandelde thema’s (afhankelijk van de film die je koos kan dit zijn m.b.t. geloof, omgaan met de natuur, relaties, lijden)?.

Gelijkenissen:

- De manier waarop Mario met zijn ziekte en zijn lijden omgaat: het boos worden,      het weg willen, het sarcastische,…… Ik denk dat ik hier ook in zou vervallen als ik onder een ziekte als deze zou lijden.

- Het verdriet en de inzet van de ouders.

- De keuze om waardig te willen sterven en het feit dat euthanasie ok is in bepaalde situaties. Ik ben ook van mening dat de patiёnt die lijdt aan een zo aftakelende ziekte zelf mag en moet kunnen beslissen wanneer het teveel wordt.

- Het vechten van Thomas tegen de doodswens van zijn vriend.

Verschillen

- Ik twijfel wat meer over euthanasie en het juiste moment ervoor dan de regisseur denk ik, hoewel ik wel voorstander ben.

- De relatie tussen Mario en Thomas is erg hecht en mooi, op het moment heb ik niet een zulke vriend in mijn leven. Wel heb ik mijn man.

Verwerkingsopdracht

Je schrijft in ongeveer twee bladzijden een brief (naar vriend/vriendin), waarin je de film aanbeveelt of afraadt. Je zorgt dat je de elementen, die je hierboven aanbracht erin verwerkt.

Dit betekent dat in deze brief moet verwerkt zijn:

-          de thematiek van de film

-          de visie van de filmmaker

-          jouw persoonlijke visie

-          eventueel een link met je eigen leven, ervaring …

Je brief is een samenhangend geheel, dus geen opsomming van de verwerkingsvragen uit de sessie en is in een vlotte en correcte taal geschreven.

Hallo Kathi,

Ik keek deze week naar de film “tot altijd” en vind het echt iets voor jou ook. Tot Altijd is het verhaal van een wondermooie, onvoorwaardelijke vriendschap. ;-))

Het is een film van Nic Balthazar, gespeeld door oa. Koen Degraeve = Mario Verstraete, Geert van Rampelberg = Thomas, Lotte Pinoy = Lynn, Iwein Segers = peck.

Wat een film…. Ik heb maar weer eens gehuild samen met Alex.

Romantisch avondje voor ons twee hoor…. Dankje vives!

Een erg heftige, ontroerende film, ‘vind ik’, over vriendschap, ziekte en euthanasie. Klinkt al goed toch!

Het gaat over vier vrienden. Thomas en Mario zijn beste maten voor het leven, ook al voelen ze zich allebei even sterk aangetrokken tot Lynn, een heerlijk zotte doos en aantrekkelijke, jonge vrouw. Speck is de gekke mascotte van het viertal.

Daarna is er het leven. Thomas wordt dokter. Speck filosoof. Lynn verdwijnt uit het zicht. Mario blijft de strijdlustige man, met grote mond en theatrale plannen voor een beloftevolle carrière in de politiek.

De film is eigenlijk gebaseerd op een waargebeurd verhaal, vandaar dat ik direct aan jou dacht, jij vindt dat toch net als ik meestal goede filmen, en vertelt het verhaal van MS-patiënt Mario Verstraete.

Mario Verstraete  vecht voor het legaliseren van euthanasie in België en is dan ook de eerste  die gebruik maakt van deze wet.

Zijn wereld stort in, wanneer hij de diagnose krijgt door zijn beste vriend, Thomas, die dokter is. MS is bij de ene patiënt meer immobiliserend dan bij de ander. De ziekte kan het lichaam en/of de geest aantasten. Bij Mario slaat MS snel en hard toe.
In de loop van de film zien we de jaren voorbij gaan. Mario gaat er snel op achteruit. Het begint met zijn zicht, maar al snel laat ook de rest van zijn lichaam het afweten. Op een bepaald moment zien we ook dat hij niet meer kan nadenken als voorheen: zijn geest wordt ook aangetast door de ziekte.

Dat is ook hetgeen waarvoor Mario het meest bang is.

Weet je nog dat gesprek dat we laatst hadden? Vanaf wanneer leef je en vannaf welk punt ben je er eigenlijk niet meer?  Deze film en Mario’s ideeёn sluiten hier zo op aan.

Al van bij het begin dat hij de diagnose krijgt, speelt het idee van euthanasie bij hem. Hij wil later, wanneer de ziekte te erg geworden is voor hem, uit het leven stappen. Vόόr het moment dat zijn geest vertrekt. Ik blijf het een zo moeilijk thema vinden….

‘Als je gaat voordat je weg bent, ga je waardig maar dan mis je misschien nog zoveel mooie momenten en als je te laat vertrekt, dan mis je je eigen einde.’

Mario is zo zeker van zijn standpunt, ongelofelijk, net als jij….. Ik nog steeds niet.

Hopelijk kom ik nooit in een situatie als deze waarin euthanasie een plek krijgt. In de film getuigt Mario zelfs in de senaat als voorstander van de euthanasiewet.

Zijn ouders, die aanvankelijk dachten dat de ziekte niet dodelijk was, volgen het nieuws omtrent de wet met een bang hart. Het ziet ernaar uit dat deze zal worden goedgekeurd en dat ze hun zoon dus toch zullen verliezen aan de ziekte.
Zijn vrienden staan hem bij. Thomas, zijn beste vriend, heeft het wel moeilijk met de keuze van Mario. Aanvankelijk verzet hij zich ertegen, maar uiteindelijk legt hij er zich toch bij neer.

Als jij of een andere vriend/vriendin een ernstige ziekte zouden hebben, dan zou ik jullie steunen. En ik weet natuurlijk dat jij een voorstander bent van euthanasie, ik op zich ook wel, maar ik hoop dat ik sterk genoeg zou zijn om je dan daarin te ondersteunen.

Er waren verschillende scènes in de film waar ik het echt moeilijk kreeg. Ik denk dat jij ook wel een paar traantjes zult wegpinken. Als ouder grijpt het je echt aan. Allereerst omdat je meevoelt met de ouders van Mario, maar ook omdat Mario zelf nog een jong zoontje heeft.

Tijdens de film moest ik ook steeds denken aan mijn Jibbe en Liene. Ik mag er niet aan denken, dat een dergelijke diagnose zou worden gesteld bij hen, of bij mij, en ik er niet meer kan zijn voor hen of dat ik hen zo zou moeten zien lijden…. Het zou mij kapot maken.

Zo, ik ga hier stoppen voor ik je de hele film heb verteld. Het is de bedoeling dat je ook nog van de film kan genieten. Eigenlijk zouden we hem samen moeten kijken en ons gesprek van vorige keer dan voortzetten maar ik kan het nu niet meteen nog een keer aan.

Het is een moeilijk thema, maar toch wil ik je de film aanraden. Het verhaal zit mooi in elkaar en is realistisch. Het gaat ook niet alleen maar over de ziekte of euthanasie: de vriendschap tussen de hoofdpersonages is ook heel mooi uitgewerkt.
Leg de zakdoekjes maar niet te ver weg: als mama zullen er zeker stukken tussen zitten waar zelfs jij het moeilijk zal krijgen. Laat me weten hoe je het vond en we moeten echt nog een keertje afspreken, en niet alleen maar om het over dit thema te hebben. ;-)

Vele groetjes en tot binnenkort!

Lobke